sefer

Temize çekmek istemiştim .Aslında çok farklı cümlelerde kurdum bu sefer. ama olmadı galiba. Yükünü çekmeye yorulan biri oldum. İçim bi başka dışım cok başka. Doğan görünümlü serçe misali. Parçaları yeniliyorum ama motor yok dur diyor. Tozlu rafların baş müdürü olduk. Anlarda anılarda yorgun. Onlarla yaşamak onlarla yaşlanmak.. beni ben yapan her ne varsa işte. Tam karşımda duruyorlar. Yüzler farklı olsada kaderler aynı gibi..Aynı başlangıçların farklı sonları oldum. Değişen ben değilim de bir türlü dönüşemedik işte. İnce çizgilerim derinleşiyor artık. Derinlerime uzaktan bakanlar oluyor ama. nafile geçiş izni yok hala kimseye. kendim giremiyorum ki bir başkasını alayım. Adı yok, yüzü yok. sesi hiç. oysa en çok sesini özlüyorum. Neydi nerdeydi, çok oldu. Beni bu sayfalara döndüren kimdi. Bu sefer cevabı iki dudağımın arasında da olsa. susucam.

"İzmir"

Hiç beklemezdim kaçtığım şehri, birgün çok özleyeceğimi... Çok Özledim. Her özlediğim de eski günlerimi anımsıyorum, anımsadıkça canım yanıyor ki en sevdiğimden.. İncecik esiyor burnuma kokusu memleketimin ailemin, anılarımın. Ama en çok eski dost sofralarımı, bitmeyen sabahlarımı, uyuyamadığım gecelerimi, yanlızlık sandığım saçma günlerimi... Seslendiğimde yanımda olan tüm dostlarımı, o şehirde gömdüğüm ölülerimi, kahkalarımı. Her ne varsa işte. Ben galiba en cok kendimi özlüyorum. Beni ne yapan varsa herkesi herşeyi özlüyorum. Galiba hepsi İzmirde. Ben burda sanırsam cok yokum hiç hatta yokum. Hani bazen susarsın, gözün hafif seyirir, için ürperir, ince bi çizgi halinde gülümsersin. İşte ben seni böyle anımsıorum, Orda yarım bıraktıgım, hiçbir zaman tamamlıyamıyacağım, herşeyi, herkesi seni çok özlüyorum. İzmirim... Temize çekiyorum bir bir sende geçen günlerimi, hesabımı burda bu şehirde burdaki insanlara ödüyorum. sayfalarımı burda kapatıyorum. büyümeyi burda kabul ettim.senin ezberlerini tek tek burda unuttum. bugün kendi kendime geçmiş olsun dileklerimi ilettim. içimden hepsi seni geçirdim. seni özlerken yaşlanıcağım şehirden, sevgiler 9.9.12