Gider Ayak olmadı bu !

Uzun zamandır uzak kalmısım içimdeki sızılardan. En son yazdığımda nerdeydim şimdi nerdeyim ve nasılım. Düşünmek bile yetmiyor artık, uzaktan izlemek tek care olmus kendi hayatıma. Anladım ki savaşlar hiç bitmiyor, yaraların yanına bir diyeri geliyor. Tek tek sayıyorum geçmişimin acılarını. Artık parmaklarım yetmiyor. Aklım firar aşamasında bedenimle çatışıyor. Yok olmamalıydı böle gider ayak, belki rüyadır burçin diyorum ama hersabah aynı kabuslarla uyanıyorum. Acı beynimden kalbime sızdı bikere. Ne yapsak çare yok gidenlerin arkasından sadece bakmak yada arada bölece kelimelerle oynamak. Zamanı geri geri yürümüşüm belkide farkında olmadan. Adımlarım yönünü şaşırmakta, sözlerim uzakta kalıyor, yaşadıkalrım yaşadıklarımız hayal. Ne geldiyse başıma sözlerimden geldi ilk önce seni sonra beni vurdu. Gider ayak bunlar olmamalıydı...